Sosna „Wisząca” w Wełczu

Pomnik przyrody Sosna „Wisząca” w Wełczu znajduje się w lesie Wełeckim 200 m na północ od drogi na Pińczów. Sosna rosnie na terenie byłej piaskowni, okoliczna ludność kopiąc piach odsłoniła korzenie drzewa. Szczęśliwym trafem korzenie nie zostały podcięte i już jako obiekt prawem chroniony drzewo stoi do dnia dzisiejszego. S

osna jak i cały Las Wełecki był świadkiem ludobójstwa hitlerowskiego w czasach II wojny światowe, to tutaj rozstrzeliwano patriotów z więzienia w Pińczowie, czy z Buska z Willi Polonia, Willi Wersal czy siedziby gestapo mieszczącej się w byłych budynkach klasztoru Norbertanek. Jak stwierdza regionalista Leszek Marciniec „Plątanina korzeni sosny, stojącej w Miejscu Pamięci Narodowej, to dzieło artystyczne, jakie mogła stworzyć tylko matka natura. Patrząc na umierające drzewo, przypomina się los tych , którzy zginęli tu w latach okupacji. Jak rozdarta sosna z „Ludzi bezdomnych” Stefana Żeromskiego, stała się symbolem smutnego rozstania doktora Judyma z Joasią, tak umierająca sosna na skraju Lasu Wełeckiego, jest symbolem cierpień tych, którzy tu padli”.

Na skraju przy drodze na Pińczów znajduje się pomnik autorstwa Leszka Kurzei upamiętniający męczeństwo Polaków. 150 m od sosny do roku 1940 znajdował się budynek koloni letniej „Górka”, której organizatorem było stowarzyszenie prowadzone przez dr Szymona Starkiewicza. Pozostawiony budynek w czasie kampanii wrześniowej został rozszabrowany a następnie podpalony dla zatarcia śladów przestępstwa.